top of page
Wavy Abstract Background

Wytyczne dla profilaktyki choroby meningokokowej

Wraz z międzynarodowym zespołem ekspertów dokonaliśmy przeglądu oraz aktualizacji wytycznych dla profilaktyki inwazyjnej choroby meningokokowej dla krajów Unii Europejskiej.

W latach 2005-2012 byłem odpowiedzialny za epidemiologiczny nadzór nad inwazyjną chorobą meningokokową (IChM) w Polsce. W związku z tym James Stuart, doświadczony brytyjski epidemiolog, zaprosił mnie do udziału w małej grupie ekspertów reprezentujących różne instytucje oraz dziedziny. Zestawiliśmy wytyczne profilaktyki IChM obowiązujące w krajach Unii Europejskiej i wypunktowaliśmy nieścisłości. W następstwie tych działań, dostaliśmy zlecenie od Europejskiego Centrum Kontroli Chorób (ECDC) w celu opracowania wytycznych w oparciu o aktualne dane. Przygotowaliśmy wytyczne w oparciu o metodologię GRADE, dokonując przeglądu literatury i dostępnych danych źródłowych w ośmiu obszarach profilaktyki IChM. Było to dla mnie niezwykle cenne doświadczenie, które pozwoliło nawiązać więzy przyjaźni z całym zespołem :)

Dlaczego to ma znaczenie?

Inwazyjna choroba meningokokowa (IChM) występuje rzadko, ale może mieć bardzo ciężki przebieg. Dlatego w każdym kraju obowiązują pewne procedury postępowania profilaktycznego, np. zalecenie podania pojedynczej dawki antybiotyku lub szczepionki wszystkim osobom które miały kontakt z osobą chorą. Te wytyczne krajowe mogą być regularnie uaktualniane w celu uwzględnienia najnowszej wiedzy, ale wiele krajów rzadko uaktualnie swoje wytyczne. W związku z tym nasze zestawienia wytycznych z poszczególnych krajów wskazały na szereg nieścisłości, które dotyczyły np. podawania chemioprofilaktyki (antybiotyku) osobom podróżującym samolotem lub autobusem lub uczniom tych samych szkół. Wytyczne nie tylko różniły się między krajami, ale również często nie miały żadnego uzasadnienia w dostępnej wiedzy. Dlatego instytucje takie jak ECDC lub WHO coraz częściej opracowują wytyczne dla instytucji krajowych w oparciu o rzetelne przeglądy literatury oraz przejrzyste kryteria oceny danych źródłowych, uwzględniając np nowe leki lub szczepionki. W ten sposób instytucje krajowe zawsze mają dostęp do najbardziej aktualnych wytycznych i nie muszą powielać tej pracy własnymi środkami.

Powiązane publikacje:

Badania przekrojowe wytycznych krajowych:

  1. Hoek M, et al. Euro Surveill 2008; 13: pii: 8060.

  2. Vygen S, et al. Euro Surveill 2016; 21(5): 23-31.

Przeglądy systematyczne:

  1. Hoek M, et al. Epidemiol Infect 2008; 136: 1441-7.

  2. Hellenbrand W, et al. Epidemiol Infect 2011; 139: 1645-55.

Wytyczne dla krajów UE:

  1. European Centre for Disease Prevention and Control. Stockholm: ECDC; 2010.

  2. Hanquet G, et al. Biomed Res Int 2015; 2015: 569235.

bottom of page